Testimonials

Ik durf weer

Elke Morrain-Rotman

Elke Morrain-Rotman (40) ontving in januari 2009 het Geluksbudget.

"Toen het geluksbudget voorbij kwam, nam ik dat met beide handen aan. Ik zal al zeven jaar thuis. Die eerste stap naar buiten is dan heel moeilijk. Ik dacht, misschien kan ik hiermee toch dingen buiten de deur doen.

Het werd een naaicursus want ik wilde graag creatief bezig zijn, daar kan ik veel in kwijt. Het leek me leuk om kleren te maken voor de kinderen, drie meiden van achttien, twaalf en negen, en voor mezelf.

Elke donderdagmorgen ging ik naar naaiatelier De Kleurenkroon. Ik leerde andere mensen kennen, hoorde andere verhalen en leerde naaien. Het gelukbudget was net dat zetje dat ik nodig had. Zo kon ik in de praktijk brengen wat ik in elf maanden therapie had geleerd. De therapie was erop gericht weer structuur in mijn leven krijgen.

Stukje bij beetje zag ik de resultaten van mijn inspanningen. Ik heb een jurk voor mezelf gemaakt, een blouse voor mijn oudste dochter, en een jurk voor de middelste. Dat heeft mijn moeder gemaakt, hoor ik ze zeggen als ze die kleren aanhebben. Dat doet me goed.

Mijn consulente Diana, van het ziekenhuis in Almelo, heeft een goede invloed op me gerhad. Steeds motiveerde ze mij. Alle positieve dingen van de laatste tijd hebben veel impact gehad. Als gezin hebben we een zware periode doorgemaakt, maar we zijn er goed doorgekomen en closer geworden. We zijn van het geld ook met mijn oudste dochter en haar vriend uit eten geweest en met de tweee kleintjes naar de bioscoop. Dat hadden we nog nooit gedaan als gezin. Het geeft me een stimulans om door te gaan. Want we ondernemen vaker iets leuks.

Na de naaicursus heb ik zelf nog mijn scheidsrechtersdiploma voor voetbal gehaald en een trainerscursus gedaan. Mijn man en de meiden voetballen en bij hun club SV Almelo hadden scheidsrechters en trainers te kort. Het was zwaar want ik wist niks van voetbal, alleen dat het gras groen is. Maar ik heb het gehaald en ook nog met mooie cijfers. Nu fluit ik de jeugd, 1 E en F en train ik ze iedere maandag en woensdag.

Het bevalt me goed dat ik weer naar buiten ga, ik ben niet meer zo bang. Toen ik de stap eenmaal gezet had, was de wil om door te zetten groot. Alle steun is fijn geweest, maar uiteindelijk heb ik het zelf gedaan en zelf alles geregeld. Daar ben ik trots op want ik heb kunnen laten zien dat ik het kan. Mijn zelfvertrouwen is groter en ik heb meer vertrouwen in anderen gekregen. Ook heb ik geleerd dat het goed is als ik dingen voor mezelf doe. Ik was altijd met iedereen en alles bezig, behalve met mezelf."